De eerste 10 dagen na mijn 6e kuur waren best pittig met veel zware dagen.
Veel op bed gelegen met een zwaar lamlendig gevoel, waarbij je merkt dat je lichaam steeds meer moeite heeft om de kuur te verwerken. Gelukkig voel ik mij de laatste dagen weer wat beter, en ben ik weer af en toe de deur uitgeweest.

Zo ben ik vanmorgen een paar uurtjes aan de zaak geweest. Gewoon even bijpraten met de collega’s hoe het ervoor staat. Met de resultaten, de tendertrajecten, offertes en de verdere ontwikkelingen in het bedrijf.
De afgelopen jaren hebben we veel energie gestopt in het verder doorontwikkelen van het bedrijf en één van de dingen die daarbij hoorde was ervoor te zorgen dat het bedrijf minder afhankelijk was van mijn persoon. De afgelopen maanden hebben aangetoond hoe belangrijk dit is geweest. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat, nu je in de afgelopen maanden ziet dat het gewoon doordraait en het ook goed gaat, er soms momenten zijn waarbij je tot de conclusie komt: Ja, het gaat echt door zonder mij!
Je bent er jaren mee bezig geweest en als het dan zover is, is het toch even slikken.
Ook wel leuk om te ervaren en te beseffen. Al snel wordt je je weer bewust van het feit hoe bevoorrecht je bent dat er zoveel mensen zich positief in blijven zetten voor dit bedrijf, ook zonder jou.

Voor de rest heb ik tussen deze kuren nog niet veel gedaan. Wel wat bezoekjes afgelegd en ontvangen, maar verder kon ik weinig moed opbrengen om wat te ondernemen.

Als mijn bloedwaarden voldoende goed zijn, krijg ik komende vrijdag mijn 7e kuur en vrijdag 24 april mijn 8e kuur. Daarna zal 4 á 5 weken later een PET Scan worden gemaakt en weten we een week later hoe we ervoor staan. Als de Scan er goed uitziet, kan het voorlopig bij deze 8 kuren blijven. En zal er driemaandelijks een controle scan worden gemaakt.
Is dat niet het geval dan zullen ze overgaan op stamceltransplantatie. Wat ik begrepen heb een zwaar traject met vele weken ziekenhuisopname en weinig contact met de buitenwereld vanwege infectiegevaar. Zover is het gelukkig nog niet.
Het geeft in ieder geval een rustig gevoel dat mochten de 8 kuren toch niet voldoende zijn, er een alternatief in de vorm van stamceltransplantatie voorhanden is.

Als alles meezit hoef ik dus nog maar 2 kuren te ondergaan en heb ik nu al driekwart van de kuren achter de rug. We gaan ervoor dat dit voldoende zal zijn, maar dat weten we begin juni!
In de tussentijd kunnen we voorlopig genieten van het prachtige weer.